Umowa cywilnoprawna może zostać rozwiązana na 2 sposoby: jako jednostronne oświadczenie woli – przypadki wskazane w umowie lub w przepisach. jako oświadczenia złożone przez obie strony – porozumienie stron. Jednostronne porozumienie stron polega na rozwiązaniu umowy poprzez odstąpienie lub jej wypowiedzenie. zakończenia świadczenia usług medycznych jest wskazana w Załączniku 1 do Umowy. 2. Umowa obowiązuje do dnia zakończenia okresu świadczenia usług medycznych. Usługi medyczne, których realizacja miałaby nastąpić po dacie zakończenia świadczenia usług medycznych wskazanej w Załączniku 1 do Umowy, zosta-ną odwołane. 3. Udzielający zamówienia może jednostkowo i incydentalnie zlecić dodatkowe świadczenie usług zdrowotnych. 9. Za świadczenia zdrowotne świadczone zgodnie z § 2 ust. 8 umowy Wykonujący otrzyma, niezależnie od wynagrodzenia ustalonego zgodnie z § 16, dodatkowe wynagrodzenie ustalone decyzją Dyrektora 11) wzór umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej - ratownictwo i transport medyczny, w zakresie: transport noworodkowy karetką "N", stanowiący załącznik nr 11; 12) wzór umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej - ratownictwo i transport medyczny, w zakresie: wodne ratownictwo medyczne, stanowiący załącznik nr 12; przedmiotem Umowy nie jest ubezpieczenie zdrowia Pacjenta, zaś Pacjent na mocy Umowy nie nabywa prawa do żądania świadczenia ubezpieczeniowego z jakiejkolwiek postaci. 2. Świadczeniodawca oświadcza, że: a) w ramach własnych Centrów Medycznych POLMED oferuje świadczenia zdrowotne w formie lengkapilah skema proses spermatogenesis berikut ini kelas 9. Jak rozumiem, chodzi o zawieranie pomiędzy lekarzami, prowadzącymi działalność gospodarczą, między sobą umów o świadczenie usług medycznych. Zgodnie z przepisem art. 53 ustawy o zawodzie lekarza: „Art. 53. 1. Lekarz wykonujący indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską w miejscu wezwania może zatrudniać osoby niebędące lekarzami do wykonywania czynności pomocniczych (współpracy). 2. Lekarz, lekarz dentysta wykonujący indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską lub grupową praktykę lekarską lub grupową specjalistyczną praktykę lekarską, prowadzący odpowiednio staż podyplomowy, szkolenie specjalizacyjne lub szkolenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonego świadczenia zdrowotnego, może zatrudniać lekarza, lekarza dentystę w celu odbywania przez niego stażu podyplomowego, szkolenia specjalizacyjnego lub szkolenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonego świadczenia zdrowotnego. 3. Lekarz, lekarz dentysta, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany do poinformowania organu prowadzącego rejestr o zatrudnieniu lekarza, lekarza dentysty. 4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się do indywidualnej praktyki lekarskiej i indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej wykonywanej wyłącznie w miejscu wezwania lub wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego”. Jak wskazuje się w komentarzach: „Komentowany artykuł wprowadza zakaz zatrudniania lekarzy przez osoby wykonujące zawód w ramach indywidualnej lub indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej. Zezwala jedynie na zatrudnianie osób do wykonywania czynności pomocniczych, pod warunkiem że osoby te nie są lekarzami. Wyjątek od zasady zakazu zatrudniania lekarzy stanowią indywidualne i indywidualne specjalistyczne praktyki lekarzy dentystów, które zostały wpisane na listę podmiotów uprawnionych do prowadzenia staży podyplomowych. Listę tych podmiotów, w tym również zakładów opieki zdrowotnej uprawnionych do prowadzenia staży podyplomowych, ustala wspólnie z okręgową radą lekarską marszałek województwa (zob. komentarz do art. 15). Lekarz dentysta wykonujący zawód w ramach indywidualnej lub indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej wpisany na listę podmiotów uprawnionych do prowadzenia staży podyplomowych może zatrudnić innego lekarza dentystę, ale wyłącznie w celu odbycia przez niego stażu podyplomowego” (E. Barcikowska-Szydło, w: E. Zielińska (red.), Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Komentarz, 2008, ABC). Teraz oczywiście brzmienie przepisu jest trochę inne, ale istota problemu została tutaj ujęta. Ponadto art. 18 ustawy o działalności leczniczej: „7. W ramach grupowej praktyki lekarskiej mogą być udzielane świadczenia zdrowotne wyłącznie przez lekarzy będących wspólnikami albo partnerami spółki, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. b, spełniających warunki, o których mowa w ust. 1 albo 2 (tj. spółki cywilnej spółki jawnej albo spółki partnerskiej)”. Niemniej przepis ten mówi jedynie o grupowe praktyce lekarskiej. Ustawa reglamentuje jedynie prawne formy prowadzenia takiej działalności – wykluczając np. ich prowadzenie w formie spółek z Identyczne rozwiązania zawiera np. ustawa o radcach prawnych – też zabronione jest zakładanie spółek z a przecież bardzo często mamy do czynienia z sytuacją, kiedy jeden rada prawny świadczy usługi na rzecz innego radcy prawnego albo kancelarii radców prawnych działających w formie spółki partnerskiej (to jest regułą przy dużych kancelariach, głównie ze względu na zmniejszenie obciążeń publicznoprawnych). Przepis ten ogranicza jedynie formy prawne prowadzenia grupowej praktyki lekarskiej, a nie ogranicza dopuszczalnych form relacji prawnych między lekarzami. O ile zaś chodzi o art. 53, o tyle problem tkwi w pojęciu „zatrudnienie”. Otóż co do zasady pojęcie „zatrudnienia” odnosi się do umowy o pracę, gdzie występuje relacja nadrzędność – podrzędność. Art. 53 mówi o tym, iż „lekarz może zatrudnić”. W przypadku gdy jeden przedsiębiorca zawiera z drugim przedsiębiorcą umowę (także umowę o świadczenie usług medycznych), w ogóle nie używa się pojęcia „zatrudnienie”, tylko jest to po prostu umowa o świadczenie usług. Jest to niejako przeciwieństwo zatrudnienia, które charakteryzuje się relacją nadrzędności i podrzędności i uprzywilejowaną pozycją prawną zatrudnionego w stosunku do dającego zatrudnienia, której źródło tkwi w dążeniu do niwelacji faktycznego uprzywilejowania dającego zatrudnienie w stosunku do słabszego zatrudnionego. W przypadku zaś umowy o świadczenie usług mamy do czynienia z zasadą równorzędności stron. Co ciekawe, termin praca (ang. job) pochodzi z przestarzałego angielskiego zwrotu jobbe of work, co znaczy „kawałek pracy”. Etymologia polska słowa „praca” wskazuje na „trud, mozół, wysiłek, utrapienie, staranie”, czym zbliża się właśnie do słowa „zatrudnienie” (zob. A. Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, t. 2, Warszawa 2000, PWN). W ujęciu ekonomicznym zatrudnienie rozumiane jest dwojako. W znaczeniu szerokim rozumiane jest jako praca, zajęcie, czynność. W znaczeniu wąskim – praca osób, których stosunek do zatrudniającego jest oparty na umowie najmu (w znaczeniu ekonomicznym, czyli umowy o pracę jako najmu siły roboczej), mianowania lub współużytkowania środków produkcji (S. Marciniak, Makro i Mikroekonomia, podstawowe problemy, Warszawa 1998, PWN). W sytuacji jednak, kiedy mowa jest o tym, że jedna osoba zatrudnia drugą, to wskazuje to raczej na wąskie ujęcie tego pojęcia. Ponadto w polskim systemie prawnym istnieje definicja pojęcia „zatrudnienie”. Zawiera ją ustawa z r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r., Nr 69, poz. 415). Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 43) zatrudnienie oznacza wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy, stosunku służbowego oraz umowy o pracę nakładczą. W mojej zatem opinii ustawodawca, mówiąc o „zatrudnieniu”, miał na myśli takie formy, które charakteryzują się podległością jednego lekarza wobec drugiego. Istotą takiego stosunku jest bowiem podporządkowanie lekarza innemu lekarzowi, co godzi w istotę wykonywania tego zawodu, charakteryzującego się samodzielnością i niezależnością, zarówno w znaczeniu intelektualnym (podejmowanie decyzji o wyborze metod i środków leczenia), jak i etycznym (np. podjęcie decyzji, czy odmówić dokonania aborcji). Lekarz pozostający w stosunku pracy z oczywistych względów tej samodzielności nie ma. Wyjątkiem jest zatrudnienie w podmiotach prowadzących działalność leczniczą, które są pewną strukturą organizacyjną, gdzie też przynajmniej formalnie (w założeniu) samodzielność i niezależność lekarzy powinna być szanowna, czego nie daje zatrudnienie u prywatnego przedsiębiorcy–lekarza. Tymczasem przy umowie o świadczenie usług między przedsiębiorcami, z założenia opartej na samodzielności i braku podporządkowania, odpadają przesłanki, które legły u podstaw ustanowienia ograniczeń przewidzianych przez art. 53 ustawy o zawodzie lekarza. Podobny problem jest z radcami prawnym i adwokatami. Wskazuje się często, że radcowie prawni zatrudnienie na podstawie umowy o pracę nie są w stanie wykonywać zawodu przy zachowaniu jego podstawowych zasad – niezależności i samodzielności. Z jednej strony np. radca prawny nie może być związany poleceniem co do treści opinii prawnej, którą ma wydać, z drugiej trudno sobie wyobrazić przestrzeganie tego ograniczenia w sytuacji zatrudnienia go na podstawie stosunku pracy. Zupełnie inaczej wygląda oczywiście sytuacja w przypadku, gdy radca prawny wykonuje swoje zadania na podstawie umowy o świadczenie usług. Adwokaci np. w ogóle nie mogą być zatrudniania na podstawie umowy o pracę, natomiast oczywiście wykonują swoje zadania w ramach umów cywilnoprawnych czy w ramach umów o świadczenie usług zawartych między przedsiębiorcami. Podsumowując – w mojej opinii lekarz–przedsiębiorca wykonujący indywidualną praktykę lekarską może zawierać z innymi lekarzami–przedsiębiorcami umowy o świadczenie usług medycznych, na mocy których podzleca im wykonywanie czynności z zakresu działalności leczniczej. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Przypadki, w których Narodowy Fundusz Zdrowia uprawniony jest do rozwiązania umowy ze świadczeniodawcą, zostały określone przez prezesa funduszu w warunkach udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w 2005 r. Warunki te obowiązują wszystkich świadczeniodawców, ponieważ są dołączane przez oddziały NFZ (jako załącznik nr 2) do każdej umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. wiadczeniodawca, który popisuje umowę z NFZ, zgadza się na ich stosowanie w zakresie niesprzecznym z postanowieniami umowy. Rozwiązanie umowy z funduszem może nastąpić w trybie zwykłym, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia albo w trybie natychmiastowym, bez zachowania okresu wypowiedzenia. Wypowiedzenie umowy w zwykłym trybie może nastąpić w każdym czasie i bez podania określonego powodu. Warunkiem koniecznym jest tylko dokonanie wypowiedzenia na piśmie. Po upływie okresu wypowiedzenia, który wynosi co najmniej 3 miesiące, umowa ulega rozwiązaniu w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego. W tym samym trybie fundusz może od umowy odstąpić. Do rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym może dojść w wyniku wystąpienia po stronie świadczeniodawcy naruszeń prawa lub postanowień umowy. Bez okresu wypowiedzenia Oddział NFZ może rozwiązać umowę w całości lub w części, bez zachowania okresu wypowiedzenia, w następujących przypadkach: 1. utraty uprawnień do udzielania świadczeń, np. wykreślenia zakładu opieki zdrowotnej z rejestru wojewody, wykreślenia lekarza prowadzącego gabinet prywatny z rejestru praktyk lekarskich, utraty przez lekarza prawa wykonywania zawodu itp.; 2. zawarcia umowy z lekarzem, który udziela świadczeń zdrowotnych u świadczeniodawcy mającego umowę z funduszem wbrew zakazowi określonemu w art. 132 ust. 3 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych; 3. udzielania świadczeń zdrowotnych w innym zakładzie opieki zdrowotnej albo w innej jednostce organizacyjnej tego samego zakładu w czasie wyznaczonym na wykonywanie świadczeń zakontraktowanych (wyjątek stanowią świadczenia ratujące życie, udzielane w przypadkach nagłych osobom znajdującym się w innej jednostce organizacyjnej tego samego zakładu); 4. niezorganizowania przez świadczeniodawcę kompleksowego udzielania świadczeń, w szczególności niezapewnienia wykonania badań laboratoryjnych, diagnostyki obrazowej i innych badań, procedur medycznych zapewniających kompleksowość realizowanych świadczeń oraz transportu sanitarnego, w przypadkach określonych w przepisach (zorganizowanie transportu sanitarnego nie dotyczy świadczeniodawców podstawowej opieki zdrowotnej, o ile nie zawarli odrębnej umowy w tym zakresie); 5. powierzenia podwykonawstwa podmiotom innym niż wskazane w ofercie lub niespełniającym warunków określonych przez fundusz dla świadczeniodawcy; 6. niezastrzeżenia w umowach podwykonania prawa funduszu do kontroli podwykonawców; 7. niepowiadomienia oddziału funduszu o zamierzonych zmianach podstaw formalnoprawnych prowadzonej działalności, mających wpływ na sposób realizacji umowy, w terminie 30 dni przed ich dokonaniem oraz nieprzedłożenia oddziałowi funduszu dokumentów potwierdzających dokonanie tych zmian w terminie 7 dni po ich dokonaniu; 8. udzielania świadczeń przez osoby nieuprawnione, nieposiadające wymaganych kwalifikacji; 9. udzielania świadczeń w pomieszczeniach nie odpowiadających wymogom fachowym lub sanitarnym; 10. udzielania świadczeń bez wymaganego sprzętu i aparatury medycznej lub z użyciem sprzętu i aparatury nie odpowiadających obowiązującym przepisom; 11. przerwy w udzielaniu świadczeń lub ograniczenia ich dostępności, uniemożliwiających funduszowi wywiązanie się z terminowego i pełnego wykonania zobowiązań wobec ubezpieczonych (chyba że świadczeniodawca zapewnił we własnym zakresie ciągłość udzielania świadczeń przez innego świadczeniodawcę, posiadającego umowę z funduszem, niezwłocznie powiadomił o tym fundusz i - jeżeli przerwa miała trwać ponad 3 dni - uzyskał pisemną zgodę funduszu na udzielanie przez niego świadczeń (dla ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, leczenia stomatologicznego, rehabilitacji leczniczej oraz leczenia psychiatrycznego i uzależnień zgoda funduszu na udzielanie świadczeń przez zastępcę jest wymagana, jeżeli przerwa ma trwać ponad 14 dni); 12. braku ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z udzielaniem świadczeń na okres obowiązywania umowy, obejmującego w szczególności odpowiedzialność cywilną z tytułu przeniesienia chorób zakaźnych, w tym zakażenia wirusem HIV i WZW; 13. przedstawienia nieprawdziwych lub niezgodnych ze stanem faktycznym danych lub informacji, będących dla oddziału funduszu podstawą ustalenia kwoty finansowania świadczeń; 14. przedstawienia nieprawdziwych lub niezgodnych ze stanem faktycznym danych lub informacji w toku postępowania o zawarcie umowy; 15. udaremnienia lub utrudniania kontroli przeprowadzanej przez fundusz. W przypadkach określonych w punktach 2-12 rozwiązanie umowy wymaga uprzedniego wezwania świadczeniodawcy do usunięcia uchybień w wyznaczonym terminie, nie dłuższym niż 14 dni. wiadczeniodawca może rozwiązać umowę bez zachowania terminów wypowiedzenia tylko w jednym przypadku - niedokonania przez oddział funduszu zapłaty za co najmniej dwa kolejne miesiące udzielania świadczeń. Uwaga na recepty Warto zauważyć, że nieprawidłowości w wystawianiu recept nie stanowią podstawy do rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym. Wystawianie recept niezgodnie z przepisami naraża świadczeniodawcę na obciążenie go kosztami refundacji wraz z odsetkami ustawowymi. Wysokość i termin zwrotu kosztów refundacji oddział funduszu określa w pisemnym wezwaniu do zapłaty. Podstawa prawna: § 18, § 35-37 Warunków udzielania świadczeń opieki zdrowotnej - załącznik nr 20 do zarządzenia nr 5/2004 prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z 13 października 2004 r. w sprawie przyjęcia wzorów umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w 2005 r. Prawo w medycynie Newsletter przygotowywany przez radcę prawnego specjalizującego się w zagadnieniach prawa medycznego ZAPISZ MNIE Regulamin świadczenia Usług Pakiet Premium - zobacz » Regulamin Usługi Strona Wizytówka - zobacz » Regulamin świadczenia Usług Pakiet Premium (dla zamówień przed - zobacz » Regulamin świadczenia Usług Pakiet Premium (dla zamówień przed - zobacz » Regulamin kont z Pakietem Srebrnym lub Złotym (dla zamówień przed - zobacz »

wypowiedzenie umowy o świadczenie usług medycznych